Cover from the script: 
the sausagemakers

Begin scène I:

Setting: twee mannen staan op straat onder een overkapping (bushalte). Het is winderig. De mannen wachten.

B: Sorry ik weet niks van tijden maar heeft u misschien

 de tijd?

M: Och maar natuurlijk, die heb ik..

(haalt boekje tevoorschijn en zoekt ’t op). Het is

half acht in de avond.

B: Dank u. Trouwens ken ik u toevallig niet ergens van? Van het aquarium kijken of van het van bus naar bushokje lopen?

M: Dat zou kunnen alleen ik weet het niet meer precies. Kunt u mij wellicht helpen herinneren wanneer u mij voor het eerst opmerkte? Ik ben het namelijk vergeten.

B: Dat zou kunnen echter dan moet u me wel eerst in vertrouwen nemen, want echt persoonlijk word ik namelijk niet snel, weet u. Bovendien schijnt het dat hier in de buurt een seriemoordenaar rondloopt die het heeft voorzien op verdachte worstenmakers. En daar lust ik natuurlijk geen brood van.

M: Oh (vlak).

B: Je kunt tegenwoordig niet zo maar van alles tegen een willekeurige vreemde vertellen. Buiten dat, had ik u al verteld u ergens van te kennen. Van televisie of zo? U ziet er namelijk best bekend uit. Bent u toevallig niet Belgisch? U ruikt namelijk een beetje naar worst (trekt neus op).

M: Nee dat ben ik niet, maar dank voor uw compliment. Mijn vader komt uit een vermaard worstenmakersgeslacht. En wanneer iemand mij aan mijn geur herkent, doet mij dat heel veel vreugd, weet u.

This ain't no
fucking paintball honey

Papa fume une pipe

from we were targets

january '68

I am like 

a sitting duck honey

Vati rauchte eine pfeife

from we were targets may '67